تو چراغ خود برافروز

محمد کرام‌الدینی

دانشمندان و پژوهشگرانِ علم همواره به دور از هیاهو در آزمایشگاه‌ها و میدان‌های علم در پیکاری سخت درگیرند و پیوسته در سکوت و آرامش با نادانی، تاریکی، شبه‌علم و خرافه می‌ستیزند و لذا، معمولاً پیکار آنان بی‌آواز است؛ چون این پیکارگران نجیب و سخت‌کوش معمولاً هنگام معرفی یافته‌های پژوهشی خود، یکدیگر را مخاطب قرار می‌دهند و خطابه‌های خود را به زبانی تخصصی که درک آن‌ها برای دیگران آسان نیست، می‌خوانند و لذا حاصل نبرد علمی آنان برای مردمی که تخصص کافی ندارند، اگر نگوییم نامفهوم، بلکه کم‌مفهوم است. پس پُل‌هایی لازم است بین آنان و مردم کم‌تخصص‌تر یا نامتخصص، تا یافته‌های علمی آنان را به زبان مردم ترجمه و منتشر کنند.
مروجان شریفِ علم از جنسِ این پُل‌ها هستند و می‌کوشند افکار، نتایج پژوهش‌ها و دست‌آوردهای علمی پژوهشگران را به مخاطبان خود برسانند، شیپور جنگ آن‌ها با نادانی و خرافه را به صدا درآوردند و تلاش‌های خاموش آن‌ها را پرآوازه کنند.
مروجان علم اما، اگرچه شیپورِ پیکارِ پژوهشگرانِ علم را به صدا درمی‌آورند؛ اما پیکارشان خاموش، بی‌شیپور و بی‌آواز است. آن‌ها می‌کوشند راه سخت و دشوار علم را با قلم و بیان در میان جامعه هموارتر کنند، پس از حلقه بیرون نیستند. پیکارِ روزنامه‌نگاران علم، نویسندگان علم، گویندگان علم و هنرمندان علم در گسترش و پیشرفت علم بی‌بدیل است. چه، بدون کوشش آن‌ها شکاف بین مردم و پژوهشگران و دانشمندان، بزرگ‌تر و عمیق‌تر می‌بود.
مروجانِ بی‌ادعای علم آگاهانه، مصمم و هدف‌مند راه خود را در پیش دارند و می‌دانند که راه رهایی همهٔ ملت‌های جهان، ارتقای دانش و آگاهی و تفکر علمی و منطقی یکایک افراد جامعه و پرهیز جامعه از خرافه و نادانی است. پس دلسرد نمی‌شوند؛ چون به کاری که می‌کنند، ایمان دارند.